| . |
|
|
| |
Την Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου με πρωτοβουλία του Προέδρου της Βουλής, πραγματοποιήθηκε Ειδική συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής, αφιερωμένη στη μνήμη του Νικολάου Πλαστήρα. Μετά την τοποθέτηση του Προέδρου, το λόγο πήραν αρκετοί βουλευτές, μεταξύ των οποίων και ο κ. Σηφουνάκης.
Ο Βουλευτής ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Νίκος Σηφουνάκης, στάθηκε ιδιαιτέρως στην ιστορική προσωπικότητα του Πλαστήρα, στους στενούς δεσμούς του πατρός του με τον Μαύρο Καβαλάρη και αναφέρθηκε στη μεγάλη τιμή που υπήρξε για εκείνον, να τον κρατήσει στα χέρια του, στην Εκκλησία, στο μυστήριο της βάφτισης του.
«Στη Βουλή του 1924 ο Νικόλαος Πλαστήρας, μετά την Επανάσταση του ’22, προσήλθε και κατέθεσε στους εκπροσώπους της Βουλής, που προέκυψε από τις εκλογές του Γενάρη του 1924, την εξουσία στη δημοκρατία, στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία, λέγοντας «η αποστολή μας τελείωσε». Ο Νικόλαος Πλαστήρας έσωσε την τιμή του έθνους και για αυτό του απενεμήθη από τη Βουλή του 1924, ο τίτλος του «Άξιου της Πατρίδας»,
Ας μη ξεχνάμε ότι τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο του 1922, ο ελληνικός στρατός ήταν ασύνταχτος. Ήταν ένα σύνολο λιποτακτών. Εκεί τους είχε οδηγήσει δυστυχώς, η 1η Νοέμβρη του 1920, όταν το σύνολο της συντηρητικής παράταξης και μέσω του εντύπου της, καλούσε τον ελληνικό λαό να καταψηφίσει τον Ελευθέριο Βενιζέλο με το γνωστό σύνθημα «Οίκαδε». Εκείνο το σύνθημα, το «Οίκαδε» οδήγησε στην καταστροφή. Και ο Πλαστήρας ήταν ο μόνος που παρέμεινε στην υποχώρηση τελευταίος στα Οροπέδια της Ερυθραίας για να αποτρέψει με μόνο το δικό του Σύνταγμα, το 524 συντεταγμένο, τους τελευταίους διωγμούς.
Θα μου επιτρέψετε να πω αγαπητοί συνάδελφοι, ότι η συναισθηματική μου φόρτιση είναι μεγάλη διότι η οικογένειά μου και ο πατέρας μου συνδέονταν πάρα πολύ με τον Πλαστήρα. Ο Οδυσσέας Σηφουνάκης, συνυπήρξε μαζί του και όταν αποβιβάστηκαν το 1919 στη Σμύρνη. Μέχρι την ημέρα του θανάτου του το καλοκαίρι του ’53, ο Οδυσσέας Σηφουνάκης ήταν ο άνθρωπος που βρισκόταν στο προσκέφαλο του.
Ο Νικόλαος Πλαστήρας δεν υπήρξε μεγάλος πολιτικός, υπήρξε όμως ένας γενναίος πατριώτης, ήταν ένας άφοβος στρατιώτης, ήταν ο άνθρωπος που πέθανε στην ψάθα. Δεν υπάρχει τέτοιο προηγούμενο. Αποτελεί ντροπή, κύριε Πρόεδρε, το ότι δεν υπάρχει ένας ανδριάντας του Πλαστήρα στην Αθήνα.
Έξω από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας υπάρχει ο ανδριάντας του Παπάγου. Είναι δυνατό να υπάρχει του Παπάγου και να μην υπάρχει του Πλαστήρα; Καλώ τον Πρόεδρο της Βουλής -που τον συγχαίρω για άλλη μια φορά γι’ αυτήν του την πρωτοβουλία- να αναλάβει και να πληρώσει η Βουλή για να στηθεί ο ανδριάντας για έναν άνθρωπο που άντεξε μέχρι τα 72 του χρόνια κακουχίες και πέθανε με φυματίωση. Ακόμα και στο σπίτι του στο Παγκράτι, στο σπιτάκι των 45 τετραγωνικών, έμενε πάνω στο κρεβάτι εκστρατείας.
Θα κλείσω συγχαίροντας τον παλαιό συνάδελφο, τον Σέφη Αναστασάκο για το υπέροχο τρίτομο έργο του. Δούλεψε για χρόνια και έφτιαξε πραγματικά μια ολοκληρωμένη και αντικειμενική βιογραφία γράφοντας για τα λάθη του Πλαστήρα, γράφοντας όμως την πραγματικότητα γι’ αυτόν τον εκπληκτικό, το μοναδικό πατριώτη που ήταν ο Νικόλαος Πλαστήρας και που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τους κλασικούς ήρωες όπως ήταν ο Λεωνίδας ή τον Γ. Καραϊσκάκη και τόσους άλλους της κλασικής Ελλάδας. Ήταν ενσαρκωτής της συνέχισης του ηρωισμού και του πατριωτισμού της κλασικής Ελλάδας και της Ελλάδας της παλιγγενεσίας.»
| |
